„ÉG HEFI UPPLIFAÐ UMRÓT GENGISHRUNSINS" 19 varð þessi frændi minn ríkasti maðurinn í fjölskyldunni. í des- ember 1923 var einn dollar orð- inn 22.200.000.000 marka virði. Frændi minn fékk þannig 330. 000.000.000 marka á hverjum mánuði fyrir þessa 15 dollara sína. Um þessar mundir bjó gamall maður á annari hæð i húsi okkar í Berlín. Hann hafði um langan tíma safnað að sér alls konar munum, hnöppum, frímerkjum, fiðrildum og fleiru. Nú safnaði hann peningum. Dag nokkurn sýndi hann mér eitt herbergið sitt, sem var klætt innan með eintómum billjón marka seðium. Hann fór með mig í kjallara þýzka seðlabankans, þar sem seðlarnir voru prentaðir. I heil- an klukkutíma gengum við eftir endalausum neðanjarðargöng- um miili fjallhárra stafla af billjón og trilljón marka seðl- um. Engum datt í hug að stela fáeinum af þessum seðlum. Þeir voru einskis virði. Eins og gam- all, þreyttur safnvörður skýrði vinur minn þetta fyrir mér: „Það eru fjögur hundruð prent- smiðjur í Þýzkalandi, sem prenta peningaseðla dag og nótt. En vei okkur, ef einhver af þessum vélum stöðvast nokk- urntíma!“ Ég skildi víst ekki þá, við hvað hann átti. Við strákarnir töluðum með eins mikilli aðdáun um peninga- smyglara, og strákar höfðu áður talað um villta Indíána. Saga af einum slíkum smyglara er mér sérstaklega minnisstæð. Um þessar mundir var bannað að flytja út erlendan gjaldeyri. Falleg ung kona hitti gamlan, virðulegan öldung í lestinni milli Vín og Budapest. Þau voru ein í klefa. Maðurinn sá, að konan varð því órólegri sem lestin nálgaðist meir landamærin. „Segið mér, hvað amar að yður,“ sagði gamli maðurinn, „þér getið treyst mér.“ „Ég er með hundrað dollara á mér,“ sagði konan. Gamli maðurinn ráðlagði henni að fela peningana undir sætinu. Hún fór að ráðum hans. Fáum mínútum seinna nam lestin staðar á landamærastöð- inni. Þegar ungverski tollþjónn- inn kom upp í lestina, tók gamli maðurinn hann á eintal og hvísl- aði einhverju að honum. Toll- þjónninn kom aftur inn í klef- ann, dró peningana fram undan sætinu og gerði þá upptæka. Þegar lestin lagði af stað aftur, snéri konan sér reið og grátandi

Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132